Avram Dunđerski je upamćen kao prapredak i rodonačelnik srbobranske grane porodice Dunđerski. Nije poznata godina njegovog rođenja, a i ostali detalji njegovog života su obavijeni maglom neznanja.
Nije poznat ni izvor njegovog početnog kapitala kojim je u Srbobranu kupio svoje prve njive, pa je to izrodilo svojevrsne legende. Prema prvoj verziji, Avram je kao nadničar u polju našao zakopan ćup sa zlatom, a prema drugoj u vreme austrijsko-turskih ratova je pomogao nekom Turičinu da pobegne ne znajući kome pomaže, pa ga je ovaj nagradio velikim blagom. Dodatnu zabunu unosi i to što se pod istim imenom pominje i prvi Dunđerski koji je iz Hercegovine prebegao u Vojvodinu, koji bi još nekako i mogao da se dovede u vezu sa Turcima iz pomenute legende, kao i ovaj Avram Dunđerski koji se iz Subotice doselio u Srbobran, a koji nikakve veze sa Turcima ne može imati, jer su Turci proterani iz Bačke još 1699. godine Karlovačkim mirom, a iz Banata svega par decenija kasnije.
Na sačuvanom rodoslovu ispisanom po principu silaznog stabla, koje je ili rekonstrukcija ili neki prepis a ne originalni dokument, vidi se da je Avram imao tri sina: Arona, Gedeona-Gecu i Nestora-Necu. Međutim, Aron i Nestor su samo upisani u rodoslov, i s obzirom na to da se njihovo potomstvo naniže ne razgranava, pretpostavlja se da njihov značaj i bogatstvo ne mogu biti veliki. Najstarijem Aronu se gubi svaki trag i o njemu ništa ne znamo, dok je o najmlađem Nestoru ostao podatak da je umro u Golubincima, u Sremu, gde se sa bratom Gedeonom sklonio posle Revolucije iz Srbobrana, koji je tada bio potpuno razoren i spaljen. U toj revoluciji, život su izgubila čak 32 člana porodice Dunđerski.
Avram Dunđerski je umro 1823. godine kada je Gedeonu bilo svega 16 godina. Dvojici svojih sinova je ostavio u nasledstvo 60 lanaca plodne sentomaške zemlje koju su oni zajedno obrađivali.
Porodica Dunđerski je najimućnija vojvođanska srpska porodica sa kraja 19. i sa početka 20. veka. Njihov trgovački uticaj daleko je prevazilazio okvire današnje Vojvodine i stizao je do Pešte i Beča gde su svi čuli za njih, a u pogledu uticaja na kulturna, prosvetna i humanitarna dešavanja među srpskim narodom u celokupnom Austro-Ugarskom carstvu niko im nije bio ravan, pogotovo što se njihov doprinos ne vezuje samo za jednu istaknutu ličnost, već za gotovo sve članove ove vrlo razgranate porodice i to u više generacija.
Dunđerski su poreklom iz Hercegovine, iz sela Višnjevo kod Gacka, a na prostor današnje Vojvodine dolaze početkom 18. veka. Po svemu sudeći, prvo su se nastanili u Subotici. U istorijskim spisima subotičkog Magistrata, Dunđerski se prvobitno beleže sa prezimenom Dunđerin (povremeno i kao Dunđerović), po zanatu kojim se bavio neki njihov predak: dunđer, zidar ili tesar. Na popisima ovdašnjih graničara, koji su pripadali potiskoj vojnoj granici, prezime Dunđerin 1720. godine nije bilo zapisano, ali je zabeleženo 1737. godine, kao i 1739. godine, kada su među subotičkim graničarima zapisani Nedeljko i Živan Dunđerin.
Ovi Dunđerski su u Subotici bili vrlo problematičnog ponašanja i sušta suprotnost njihovim kasnijim potomcima. Od februara 1747. godine zabeleženo je više tužbi Magistratu protiv Živana i Jovana Dunđerina zbog tuče, prevare u vezi neke krave i nasilničkog ponašanja, a 1764. godine braća Jovan, Teodor i Simon Dunđerin su učestvovali u nekoj tuči koja se završila smrtnim ishodom. Posle ovoga, zbog niza raznih loših dela učinjenih prethodnih godina, članovi porodice Dunđerski su odlukom subotičkog Magistrata proterani iz grada 1764. godine, a njihova celokupna imovina je zaplenjena.
Triva Militar, novosadski novinar koji je bio uz porodicu Dunđerski od 1914. do 1969. godine u početku kao kućni učitelj a potom i prijatelj porodici dr Gedeona Dunđerskog, u biografiji ove porodice napisanoj 1938. godine, navodi da su Dunđerski proterani iz Subotice iz verskih razloga, jer su ostali verni svojoj pradedovskoj pravoslavnoj veri. Koji god da je razlog progona, prema porodičnom predanju, iz Subotice se u Srbobran (tadašnji Sentomaš) prva naseljava jedna udovica sa dva svoja sina, vrlo verovatno snaha jednog od Dunđerina proteranog iz Subotice. Jedan od ta dva sina je bio i Avram.
