Sergije (Sima) Kaćanski bio je episkop gornjokarlovački od 1858. do 1859. godine. Episkop Sergije (u svetu Simeon Sima Kaćanski) rođen je u današnjem Srbobranu 1813. godine. Posle završene gimnazije, filozofiju i pravo je učio u Pešti i Požunu (današnja Bratislava), a bogosloviju u Karlovcima. Zamonašio se 1839. godine i postao profesor Klirikalnog učilišta u Karlovcima i upravitelj blagodjejanija. Rukopoložen je u čin đakona 23. aprila iste godine u Novom Sadu, a na Božić je proizveden u čin protođakona. Arhiđakonski čin primio je 26. oktobra 1842. godine u Vršcu. Konzistorija arhidijeceze sremsko-karlovačke jednoglasno ga je izabrala 30. novembra 1844. godine za pravog člana konzistorije.
Kao nastojatelj manastira Beočina istakao se svojim govorom na Majskoj skupštini u Karlovcima 1848. godine i upravo na njegov predlog, mitropolit karlovački Josif Rajačić je proglašen za patrijarha, a Mitropolija uzdignuta na rang Patrijaršije. Posle prelaska episkopa Platona iz Budima u Novi Sad, patrijarh Josif šalje Sergija u Budim za svoga mandatara. Nakon popunjenja ove eparhije 1853. godine, arhimandrit Sergije je postao starešina manastira Bezdina, a već 1855. godine postavljen je za administratora upražnjene Eparhije gornjokarlovačke. U Plaškom je pokušao da obnovi Klirikalnu školu koja je zbog nedostataka materijalnih sredstava prestala da radi, ali do njenog ponovnog otvaranja nije došlo.
Arhimandrit Sergije je izabran za episkopa gornjokarlovačkog i posvećen u Karlovcima 20. decembra 1858. godine. Posle posvećenja pošao je u manastir Bezdin da preda upravu, razboleo se i umro u Temišvaru 12. januara 1895. godine ne videvši svoju eparhiju kao episkop (svega tri nedelje je poživeo u episkopskom činu). Sahranjen je u manastiru Bezdinu.
Preranom smrću darovitog episkopa Sergija koji se odlikovao pravnom i bogoslovskom spremom, „temeljnošću i savesnošću kako na crkvenosudskom tako i na crkveno-administrativnom polju”, kako je o njemu pisao F. Granić u tekst Dva dokumenta o crkvenom službovanju episkopa gornjo-karlovačkog Sergija Kaćanskog objavljenom u Bogoslovlju 1940. godine. Crkva je u onim smutnim vremenima izgubila jednog vrsnog arhijereja i trudbenika.
Toša Iskruljev u svojoj knjizi Srbobran i Srbobranci iznosi sumnju da je Episkop Sergije navodno bio otrovan od svojih protivnika i iznosi tvrdnju da je bio redak govornik i jako obrazovan visokodostojnik.
(Izvor: Sava, episkop šumadijski, Srpski jerarsi od devetog do dvadesetog veka, Beograd: Evro, 1996, str. 442-443.)
