Žiri za dodelu “Lenkinog prstena”, nagrade za najbolju ljubavnu pesmu, radio je u sastavu: doc. dr Jelena Marićević Balać, Biljana Puškar i dr Dragana V. Todoreskov (predsednica). Na poslednjoj sednici Žirija, održanoj 31. oktobra 2025. godine, doneta je jednoglasna odluka da nagradu za najbolju ljubavnu pesmu 2025. godine,
“LENKIN PRSTEN” dobije pesma „KRUPNOOKA”, pesnika Bojana Vasića iz Pančeva, objavljena u zbirci Krotko (Narodna biblioteka Stefan Prvovenčani iz Kraljeva, 2025)
Prema propozicijama, u konkurenciji su bile pesme ljubavne tematike, koje su objavljene u periodici, odnosno u posebnim knjigama, između dva dodeljivanja nagrada, od novembra 2024. do novembra 2025. godine. U najuži izbor ušle su i pesme Trg Biljane Dojčinović (iz zbirke Knedle za supu, 2025) i Jezik za zulum Maje Solar (objavljena u časopisu Polja 2025).
Bojan Vasić je rođen u Banatskom Novom Selu 1985. godine. Objavio je knjige pesama: Srča (2009), Tomato (2011), Ictus (2012), 13 (2013), Detroit (2014), Volfram (2017), Toplo bilje (2019), Brid (izabrane pesme), Udaljavanje (2022), Crna kutija (reprint samizdat izdanja, 2023), Noć od ružinog drveta (2024), lirski roman Vlastelinstva (2022), kao i serijal naučne fantastike Tamna. Bio je deo pesničke ekipe okupljene oko edicije cashé. Za poeziju je dobio priznanja: „Mladi Dis”, „Matićev šal”, „Miroslav Antić”, „Vasko Popa” i „Branko Miljković”. Prevođen je na poljski, slovenački, engleski, makedonski i nemački jezik. Piše književnu kritiku. Član je Srpskog književnog društva. Živi u Pančevu.
OBRAZLOŽENjE ŽIRIJA:
Ljubavni odnos između mitske Krupnooke u istoimenoj pesmi Bojana Vasića i lirskog subjekta ilustrovan je efektnom slikom „u sedlu”, spram čega je rastanak ilustrovan njenim nežnim ispuštanjem uzdi. Prizor unekoliko podseća na scenu iz bajke u kojoj zaljubljeni zajedno jašu u istom pravcu, ali je odlazak Krupnooke predstavljen kroz njeno „čilenje” ili galop u drugom smeru. Ispuštanje uzde je indikativno, jer ona ima slobodu da upravlja zajedničkim putovanjem.
Ljubavi su imenovane „zaboravljenim mitovima”, ali je isticanje Krupnooke znak da je ona ipak upamćeni i neprolazni mit. Sećanje na nju ukida prolaznost vremena, jer „vreme pomera narode / kao opalo lišće”, a ona „ne čuje ništa”. Završetak pesme reaktivira motive i slike s početka, ali Krupnooka poput Homerove junakinje više ne upravlja „galopom” ljubavi, već sledi „topote senki”, dakle, konje carstva senki i zaborava. Međutim, narečene uzde ostaju neraskidiva spona između nje i subjekta, jer ih vrlo mogućno nijedna druga Krupnooka više nije uzela u ruke. Tako pesnik ljubav predstavlja i kao manifestaciju čulnosti, ali i kao putovanje ka nadrealnom, baš kao i Laza Kostić.
Uručenje nagrade je 15. novembra 2025. godine u Srbobranu.
